پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد. دانشگاه با وجود همه خط و نشان کشیدنها و تهدیدها، در اولین روزهای بازگشایی صحنه اعتراض دانشجویان شد. تحریم، حمله به خوابگاهها، شکنجه و زندانی کردن هم نتیجه نداد. آنچه از فیلمهای این اعتراضات دانشجویی امروز برمی‌آید شکست سیاست «النصر بالرعب» است.
اما اعتراضات مردم دیگر محدود به اعتراضات صنفی نیست. زمانی بود که معلمها، روزنامه‌نگارها، کارگران، زنان، دانشجویان، اتحادیه‌ها مطالبات محدود صنفی خود را پی‌گیری می‌کردند. اما امروز صدای این مردم یکی شده است. آنها حق و رأی خودشان را می‌خواهند و این دیگر، دانش‌جو، دانش‌آموز، کارگر، نظامی، روحانی، و ... نمی‌شناسد.
گیرم که امروز از پیوستن مردم به جمع دانشجویان معترض جلوگیری کردید، با فردا چه می‌کنید که صدای «مرگ بر دیکتاتور» در مدارس و کارخانه‌جات بلند شود. آذر و بهمن نزدیکند.
کاش به هشدار تلویحی موسوی در بیانیه سیزدهمش گوش می‌کردید که از تظاهرات مشابه روز قدس در بهمن‌ماه می‌گوید:
«اگر فرصت روز قدس نبود چه بسا تا چند ماه دیگر که میقات بهمن فرا برسد، آنان بی‌نتیجه و پرخطا بودن سیاست‌های خود را ملاقات نمی‌کردند و زمانی با هزینه‌های سنگین عملکرد خود روبرو می‌شدند که برای چاره کردن بسیار دیر بود.»
این شعارهای حال و هوای بهمن داد!
-----------------
از ما گفتن بود: آقایان ما سه ماه پیش هشدار دادیم. گوش نکردید. حالا بفرمایید (تاریخ این ویدیوها را ۱۶ آذر ۸۸ زده‌اند)
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر